Doğduğu gün ölür her insan. Ölümlü dünyaya her doğum; ölü-doğumdur. Zaman varsa olduğun yerde gerçek geri çekilmiştir senden. İyi uykular zamanı, çoğaltır seni. Tek olduğunu unutur ve uyursun yine. Varsayım değil hayat; tek olanı sayamazsın. Varsanımdır hayat. Tek iken bir olduğunu sanırsın. Bir bir sanıp birlere sarılırsın.

Hayat, hayalden ibaret burada hepimiz için. Tek oluşu unutturan her şey hayatı yaratır. Oysa hayali yaratan tektir. 

 İşte ben. Bir olduğumu sandığım hayalimde kibirimi dillendirip diliyorum yeniyi ve yine dallandırıp dalıyorum zaman uykuma. Uzadıkça uzayan bir gölge gibi hem kendi gölgemde serinliyor hem de kendi gölgemden korkuyorum. Nasıl da içiçe cehennemicennetim. Uzayıp durduğumdan uzaylıyım, uzanıp durduğumdan uykulu. Sonsuzay sonsuzanda uzanmakta her an, her ay’lı gecede hayallenirken.

Karışık benliğim senliğimde barışık şimdi. Sen, ben tek sebeptir nefes için.

Ve art-ık biz var sanatındayız. Din konusu kenDin konusudur. Levh-i Mahfuz ile buRAK / Kur'an ile Muhammed aynı özün zamansız varoluşunun iki ayrı iz düşümüdür.

"Din" konusu artık kapanmış ve mektup Hatemen Nebiyyin ile mühürlenerek sonsuzluğa kanat açmıştır. Deliye tek delil yeter. Burada da heyecanlı bir müslüman var. :)

Eshedu Enna İlahe İllallah ve Eshedu Enna Mehdiyyen Abduhu ve Rasuluhu.