Hep zannettik ki 

   "Sen şunları şunları yap, ben de seni cennete sokayım" ya da "Bunları yapmazsan cehenneme girersin" gibisindendi bu din de.

   Aslında çok yanılmışız. Dünyadaki bozuk düzenmiş bizi bu dini de böyle düşünmeye iten. Çıkar dünyası ya da ceza korkusu aşılanmış bir kere bize.
  Oysa islam bir okulmuş. "Kendi mutluluğumuzu ancak bizim yaratabileceğimizi ve bunun için de hiçbir şeye muhtaç olmadığımızı anlatmaya çalışan bir okul".

   Bizden istenen "arınmak" bu esaretten arınmakmış. Gerçek özgürlüğün adına cennet, esaretin adına ise cehennem deniyormuş çünkü bu okulda.

  Vakti geldi artık bu zincirleri kırmanın diyen ve esaretten kurtulmak için cesaretin şart olduğuna inanan herkese en cesur(tüm korkularından arınmış) halleriyle sonuna kadar okumalarını şiddetle değil sevgiyle tavsiye ediyorum Levh-i Mahfuz'u.