TAVİZ VERDİĞİM TEK ŞEY...
İnandığım şey ile birlikte anmasınlar adımı. Doğru anlayıp yaşayamadığım belli çünkü. Eğer inandığım gibi olabilseydim gerçekten ben, böyle mi olurdu yaşadığım bu gezegen? Ya geciken arkadaşlarım yığılmış önümde ya da ütopik hayallerim için henüz erken.
Bildiğim kadar bir ‘ben’ var içimde. Bana benden yakın biçimde. Onu kaybedersem kaybolacağımı bilirim. Onsuz yaşamayı reddederim. Taviz verdiğim tek şey zaman. Suskun görünse de mütevazı değildir Rahman. Sabırla ve Aşkla ya toprakta sulanmayı bekleyen bir tohum olarak öleceğim ya da bir ağaç olup gölge vereceğim. Her şekilde yine, inandığım şey için yaşam süreceğim.
Hepimize Selam ve sevgiyle,