SON UYANDIRma duRAK’ı
Zordur çoklu uykudan uyanmak
Derin uyuyanlar diyarında
Düzene uyan uyur iken tatlı tatlı
Kaçanlardır uyanmaya meraklı

Kaçanlar, peygamber der uyanana
Deli ya da sihirbaz derken uyuyanlar
İnanıp uyanan da bir peygamber olur
Uyuyan der ki hepsi çapulcudur

Tanrı peygambersin dese sana
İnanabilir miydin acaba ona?
Yaklaştığına ne inandırabilirdi ki seni?
Sevgi dolmuyorsa o ses ile aklına

Ne kadar “Sen O’sun” dese boş
O değilsin “Ben O’yum” demedikçe
Ve asla yalnız yürümeyeceğin doğru
İkinci adımı da attığın takdirde

Uçabilir miyiz diye aşağıya bakan
Minik kuşlar gibiyiz yuvamızda
Bir kardeşimizi görüversek uçarken
Daha rahat atlar mıyız acaba?

Eskiyi veda edip bırakmak zorsa da
Yeniyi kabul edip alışmak yorsa da
Bir emin kapı açılınca eskiden yeniye
Bir yemini hatırlatılır uyuyan nebiye

Hatırladıysan şimdi haydi söyle
1400 yıl eskiden gelenin içinde
Yeniye açılan bir kapı varmış
Nebilik mührünü Kur’an’dan
Levh-i Mahfuz açıklarmış.