İSİM-siz
Taşa gelmiş emir
Demir olmuşum
Yanmışım aşk ile
Eş dost görmez olmuşum
Tüm organlarımı bırakıp
Tek Kalb’e oturmuşum
Dünyaya ne versem diye
Kaynağa koşmuşum
Kıyamet kopmuş içimde
Sura duymuşum
Dilim varmasa da
Ben hep .ymuşum
Gitti benden ben
Bu yürüyen kim
Beyin sustu
Bu konuşan kim
Yanarak piştim habersiz
İsimleri öğrendim isimsiz
Nefes dolsun Ruha, aşk-ı ilime
Doğmak için düşeyim Rahime
Ne kalır aşığa aşktan
Ah bir aşka dokunsan
Biliriz bu aşkla hep hürüz
Aşka doğmak için ölürüz
Doğamazsam zaten öleyim
Ben aşk için dolaşan köleyim
Bırakın o Levhalarda yanayım
buRAK’ın ipinden Aşka varayım