RÜYAMIN İŞÇİSİYİM
 Mutlu olmak için sebebe ihtiyacım yok benim.
Var olmak yeter bana. Her yerde, her zaman
gerisini ben hallederim. Ben sevginin, neşenin,
mutluluğun ve aşkın ta kendisiyim.
Ben sonsuzdan gelen ve ona dönenim. Ben
rüyanın içinde öğrenen, isteyerek unutan ve
öğrenerek hatırlayan işçiyim. Kendi rüyamın
işçisiyim. Ben düşünür beni işlerim. Tam
olmam gereken yerdeyim. Kim olduğumun
şaşkınlığını satırlara dökerim. Ben artık bana
yabancılaşan bambaşka biriyim. Kendime biz
diyebilmek için sıfıra güdümlenip ateşlenmiş
rahmet eriyim.
   Tektir benim güvendiğim Rabbim.
Ve ben Tek-Bir Rahman’dan
Tek-Biz Rahim’e dönüşenim.

Nasıl olur demeden Levh-i Mahfuz okuyun
derim...