İSA’YA EMPATİ
(ALAK İLE DOĞANIN DİLİNE HARAM KELİMENİN SONUCUNDA GEÇEN UZUN ZAMANLAR)
Kendi cümlelerimle bir insan olarak gerçek cennetin hazırlık aşamasını anlattım önce onlara ama bana inanmadılar. İnanamadılar. Helak etmeni istesem bu onlara haksızlık olurdu. Çünkü henüz hazırlık kısmına bile inanamadıkları bir gerçeğin daha ağır kısmını onlara nasıl anlatabilirdim ki? Fakat bu bilgi benimle birlikte de gömülemezdi. Ve ben; bana inanabilecekleri bir zamana beni ertelediğinde kaldığım yerden yarım kalan kısmı da onların hepsine bildireceğimi bilerek huzur ve sevgi ile kapadım gözlerimi o gün.

Ertele, daha da ertele Rabbim yeni günü… Öyle ertele ki bir daha doğup anlatmaya başladığımda; onların hepsi beni anlayacak ruhsal olgunlukta olsun ve HELAK o gün olmadığı gibi o yeni günde de bana haram olsun…