ACIMADI Kİİİ ACIMADI Kİİİ 
Çocukluk fotoğrafıma baktım bugün
Anladım ki olmalı hep, yeni ve özgün
Hayal gibi, oyun gibi yaşamak varken
Büyümek kadar geçicidir her hüzün

Büyüklerin dünyasına bir ayar lazım
Yaşama yapışan dişlere uyku lazım
Görülmeyenin görülmesine şaşırıp
Yeni bir bakış açısına kavuşma lazım

Bilir misin sen oyuncağına sarıldıkça
Köleler isteyip dostlarından ayrıldıkça
Unutmaktasın kalbindeki o sevgiyi
Hüzünlü eski yalnızlığına kapıldıkça

Sebebidir o biriktirip sakladıkların,
Yükleri ile ezilen anne ve babaların.
O yükü azaltmak için paylaş onları,
Her anı mutlu geçsin diye çocukların.

Çünkü senin dostların o çocuklardır
Yaşlanmayıp hep genç kalanlardır
Büyülenmiş büyüklere kanmazlarsa
Ruhu hep özgür ve korkusuzlardır

İşte o zaman ateşlerin içinden bile
Geçerler acımadı ki acımadı ki diye
İbrahim abileri gibi oynarlar dünyada
Cehennemi cennet yapan öz bilgiyle

Kandırıyorlar seni gelecekte gireceğin cennetle
Oysa yaşayamazsın asla hazır olmadığın yerde
Yerde yaşayıp yaşatmıyorsan şimdi o cenneti
Bil ki gelecekte bulacağın tek şey yine senin içinde

Erteleyip kaçtığın o cennet sensin
Çık haydi sokaklara çınlasın sesin
Sen hiç unutmazsan çocukluğunu
O çılgın ateş bile olacak sana serin

Sen unutmadın ki şimdi hatırlıyorsun
Bir iken biz olmayı, yeni öğreniyorsun
Levh-i Mahfuz okuyup Sıfır’ı anladıkça
Aşk ile yeniden meydana çıkıyorsun

Cenneti içinde olanı söyle ne yakar
Bin kere doğsa cehenneme ne çıkar
Bir kere tanışsa insan gerçek aşkla
O İnSAndan hepimize bir Eş-i Ayn doğar.