ENKARNE DEĞİL SON.KARNE PEŞİNDE 
   Daha iyisini öğrendikçe eski inançlarımızı terk etmek özgür olduğumuzu hissettirir bize. Belki yanılıyor olabilirim ama şu an için inandığım şey şudur ki cehennem; bedenlenerek öğrenmenin acıları ve sıkıntılarının zorlu tarifi sadece. Cennet ise bedensiz ya da çok farklı bir bedenlenmeyle yaşanılan sevgi ve selam dolu bir hayal. Şimdilik...
   Bunun içindir ki yeniden bedenlendiğimiz bir enkarne hayatı değil de son kez bedenlenip karnemizi aldığımız bir hayatı hayal etsek nasıl olur artık? O karne, cennetin kapısını açacak tek bir sıfırı içerirken şu elimizde tuttuğumuz bedensel bir 'Ben'i bırakmak neden zor? 
   Yok olmaya korkan, hiç var olmamış hayallerin, perdeye yapışması ne de masum. Cehennemi cennet sanan nefeslerin bir anlık buğulu gölge oyunlarının neşeli beşeriyeti. Ve tüm bunların hepsinin tek sahibinin hesapsız hesap soruculuğundaki gizli rahmet. Zamansız olanın din gününe kadar tanıdığı zaman. Ve zamanın sonunda sayılı isimleri öğrenmiş isimsiz ve sayısız tüm melekleri bekleyen tek şey Rahman. 
   Levh-i Mahfuz içindedir Kur'an, senin içindedir seni kuran.
Tekimize Selam, Ruhumuza Selam.