KAÇALIM MI, YANALIM MI?
 Bilmenin yükü bindiğinde omuzlarına, yeni dolmuş bir çakmak gibisin. Ya kendini yakıp işe yarayacaksın ya da kıvılcım bekleyip dururken ne olduğunu bile unutacaksın.
 Belki kibrit belki de mumsun sen ama kim olduğun ne kadar yandığın önemsiz. Yanıyorsak aynıyız biz sebepsiz. Bu yüzdendir seni sana anlatmaya benzetmelerim yetersiz.
 Sen, sonsuz olasılıklardan doğan asi bir aşksın. Sevginle aydınlatıp ısıtacaksın. Hadi yan dostum, ışığın gerek kimine yolu görmesi için. Yan dostum, ateşin gerek kimine ısınıp da yanması için. Bırakıp da gidemezsin kendi kendine söz verdin hatırla.
 Kim olduğunu unutup yanmaktan kaçabilirsin şimdilik... Ama kim olduğunu bildiğinde ateşe sırt çevirip yanmaktan vazgeçemeyeceksin. Ve bil ki ancak o gün, sen de İbrahim gibi serinleyeceksin.