Güzel Kur’an’dan Maide suresi 112-115′i okuduktan sonra beynim bir hayali konuşmayı yaşattı bana. İsterken aceleci olduğumuz kesin. Pekiyi ya bedellerini öderken nasılız?
Peşin olanı seven insan öyle bunaldı ki sıkıştığı yaşamından, ve kararsızlığından Tanrı’dan cennetten bir parça ve son bir işaret istedi. “Önce sıkıştığın yerden bir çık sonra tamamdır zaten sakın korkma” dedi Tanrı. O yine de bu iç sesinden tatmin olamadı. Gözüyle de görmek ve dokunmak istedi mucizeye.
Tanrı o zaman dedi ki: “Tamam ama sana istediğini önceden verirsem onu tanıyacak, onun benden olduğundan bir daha şüphe duymayacak ve onun için yaşayacağın tüm bedelleri isyan etmeden ve sevgiyle ödeyeceksin. Sıkıştığın yerden çıkmak için de hiç bir bahane üretmeyip acele edeceksin. Çünkü benden acele etmemi istedin bunun bedeli de acele etmenden başkası değildir. Tamam mı?”
O parça insanın yanında bitiverdiğinde de tüm işaretler ona “Hadi bakalım sıra sende, artık bekleyemezsin!” diyordu. Sonra ne mi oldu? Bana sormayın. Cevabı kader defterinize şu an siz ellerinizle yazıyorsunuz. Vakti gelince de kitabınızı okursunuz. Hepimize Selam ve sevgiyle,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder