ZEHİRLİ ET

Önüne zehirli et konmuş bir köpeğin önünden o eti almaya çalışsan elini ısırır. Elini ısırdığında bile ona kızmamak ve onu bağışlamak gerekir. Asıl sevgi, o dişlerin önüne o tatlı elini cesurca uzatmaktır.

Önüne konulan, ona sunulan sistemden ve hayattan başkasının olmadığına inandırılmış insanlara o sistemin zehirli olduğunu anlatmaya çalışırsanız sizi duymaz bile. Anlatabilmek için bunu ona yaşayarak göstermek gerekir. Şiddeti asla kullanmayan insan dişleri işte bunun için bir köpeğinki kadar keskin değildir. Karşıdaki insanın içindeki sesi er ya da geç dile gelecektir.
Öfke ve nefret dolu kavgaların galibi, hayatta kalan kanlı ellerin sahibi değil; öbür yanağını dönebilen cesur sevgi erleridir. ASİ İSA

Komşun gözünün önünde koydu o zehiri ete. Durduramadın.

Elini uzatmaya çalıştın ete hırrrrladı köpecik. Korktun.

Korktun kaçtın.
Korktun köpeğe tekme attın.
Korktun bekledin.
Korktun Allah’a havale ettin.
Korktun, korktun, korktun…..
Ve her defasında öldü o köpek kardeşlerin, acılarını sana bırakarak…

Sonra seviyorum köpekleri yalanıyla yaşayıp durdun yine sen.

Sen aslında hiç sevmedin. Sevgi nedir bilmedin. Rahmet’i henüz öğrenemedin.
Ama er ya da geç öğreneceksin…