SIFIR HAYALİ
Herşeyi sevmek için sevilmeyi şart koşmayan saf bir çocuğum ben; içindeki sevgilinin aşkıyla gözleri hep parlayan. Aşkından deli olmuş deseler bile umursamaz bir yaramazım asık suratları. Kendi dünyamı anlatırım kendime de kendim çalar kendim dinlerim. Şikayet etmeden halimden, hallerime hükmederim. Tek kaynağa inanır ve tek onunla beslenirim.
Ağrısa bir yerim mazoşist olur gülerim. Saldırsa biri bana sadist role girerim. Alay etseler benimle, palyaço kesilirim. Övseler beni, içime dönüp selam veririm. Öldürseler hemen dirilir, hapsetseler rüyalarda gezerim. Aç susuz kalsam, irademe kas yaptırır güçlenirim. Aldatılsam “Oh be kurtulmuşum” derim. Şantaj yapsalar “Tamam da dediğinizi yaparsam bu size herkese şantajla hükmedebileceğinizi düşündürecek. Buna izin veremem.” derim. Çalsalar malımı, keşke çalsalardı kapımı derim. Gasp etseler malımı hukuk var mı diye bakınır, yoksa henüz güneş doğmamış buralara der göçerim.
Sevdiğim ölse, yaşaması gerekeni aldı ve gitti demek ki der, “Hoş gittin”i eklerim. Her doğan bebişe de “Hoş geldin” derim. Sevmediğim kimse olmadığı için nahoş vedalar etmem de kimilerine “Selam” der geçerim. Fakat işittiğim her “Selam”a da açıktır kulağım her daim.
Hatalarımı ve eksiklerimi biriktirip affedişlerimde harcarım. Hiçi asla bilmediğim içindir hepi her affedişim. Herkesi affedebilmek bana güç verir, kendimi affedebilmem için. Çünkü en kötü benim. Eksi sonsuza kadar uzanır benim kötülüklerim. En iyi de benim ama şaşırsanız da. Çünkü artı sonsuza da uzanır iyiliklerim. Her eksiyi, artıyla işte böyle dengelerim.
Ben kim miyim?
Terazinin ortasına oturan sıfır hayaliyim. Tek olan sonsuzun biricik kulu ; sıfır noktasını hedefleyip yokluk deneyinde var olmuş o neşeyim. Levh-i Mahfuz ipine sarılmış tırmanan küçük tırtıllardan biriyim. Ölüm ve yaşamın ortasında nefes alan ve nefes verenim.
Sıfır ruhu doğsun kalbimizde. Selam olsun hepimize,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder