SIFIR ORTASI

         SIFIR ORTASI
   “Dursun artık!” dedi insan. Bu acı, gözyaşı bitsin istedi.
Cenneti istedi henüz ona girmemiş olan. Bir selam bekledi yıllarca.
Bir ses, bir umut. En yakından geldi bir gün o ses. Mutlulukla doluverdi birden.
   Selam işitince, kişisel olarak girse de cennetine, alevler dokunuyor hâlâ neşesine.
Herkes mutlu olsun diye atlayası geliyor alevin ortasına da söndürmek için;
durduruyor bir ses. “Senin yanmaman ateşi söndürmez ki. Unutma ki yakmadığın
ateşi sen söndüremezsin. Yakan söndürür ancak.”
   Yaşamı ve ölümü düşündü insan. Hareketi gördü. Dedi ki ses: “Hareket içeriden
başlar ve içeride biter. Durduğunda ise yeniden başlayarak yenilenir. Hareketin
olmadığı yerde canlılıktan da bahsedemezsin. Canlı olmayı öğrenirken burada sen;
varoluş yolunda kaybolan değil, kendi kendine her gün şekil verensin. Düşüncelerinle
yaşar ve öğrenirsin. Yeniye açılacak cesareti bulduğun gün de şekil değiştirirsin.
Dengeli bir duruşu öğrendiğinde her engeli geçerek sıfıra dönüşeceksin.”
   Durma şimdi artık canlılık durmaz. Yanma sakın artık bilen yanmaz.
Ayna olma artık da bakan kendini görmesin sende. Şaşırt onları da; katılsınlar neşene.
Sıfır olmak için sıfırın ortasında bir nokta ol önce. Her bakana eşit, her yerde bir ol böylece.
Dön durmadan, döndür başları. Anlat ki bitsin bu gözyaşları.Kötüyü anlat kötüye
affetsin kendini ve sönsün. Sıfırı anlat iyiye de üzülmeden yaşamayı görsün.
Ölüme gülümse, yaşama gülümse. Sııfırda buluştur onları ve birle.
Levh-i Mahfuz bilgisi dağılsın tüm evrene. Selam hepimize,