CYRANO DE BERGERAC
   Bu oyundan yeni çıktım. Zihnimde, Levh-i Mahfuz ile süslenirken eser, çok şeyler de yeniden pekişti yerlerine.
Hepimizin söylediklerinin ardında tek bir suflör var aslında. Karanlığın arkasında saklanan o suflör, şafağa yaklaştıkça biz; kendisini tanıtıyor artık Levh-i Mahfuz satırlarından bize.
   Evet, fotoğraf kağıdıyız biz hepimiz. Arkadaki ışık ise bizim tek suflörümüz. Ve ışığı arıyorsak o ışık hepimizden yansır yere. Her fotoğraf kağıdı bir teferruat, perdeye düşen renkli bir melek sadece.
   Işık ise tek, acabası yok. O tekin olduğu yerde başka 1 de yok. 1e 1le varamayız bu yüzden. 11 de değil aradığımız o cevap. Sıfır olmalı önce Aşkla. O sıfırla varılır ancak 10'a. Evet, Işık tek acabası yok. Öyleyse sevmemek için herşeyi artık, sebebim yok.
   Söyleyin ölecekse bu satırları yazan; onda konuşan kim? Ve sorun kendinize; ölecek o gözlerinizden, bunları okuyan kim?
   Hiç karışmasın aklınız da Ruh'unuz duysun şimdi sesimi. Hiç ölmeyenler dinlesin şimdi.
Her şeyi ve her yeri, her zaman seven dostlar toplanıp hiçi konuştular. Öğrenmekte olan biri dedi ki "Hiçliği anlatayım size dostlar. O; hiç sevmediğim bir yer sadece o kadar."