Para bir araç. Fakat kimileri o araçları öyle zincirlemişler ki kendi garajlarına kimseye kalmamış yettiği halde. O araçları hırsla biriktiriyorlar durmadan. Bu hırsla kısılmış gözlerden nasıl geçsin ki yumuşak gözyaşları. Bu yüzden görmüyorlar farkında olmadan işledikleri cinayetleri. Nasıl alkollü olanlara öldürmesin diye araç kullanmayı yasaklıyorsak; bu hırslı zenginlere de harcamamayı yasaklamalı bir şekilde.
Hmmmmm. İşte kısır döngü de burada başlıyor. O hırslı arkadaşlar var ya! Onlar zaten bu hırsları yüzünden zengin olmamışlar mıydı? Şimdi nasıl değiştirebilirler ki onları o yapan bu davranışlarını? Devrim şart onlara. Şeyhtan’ın Son Günü kitabında var o devrim. Hayretle okunulan, zekat konulu bölümde. İşte böyle şeriat istiyorum şimdi ben. Kesseler: Acımadı ki… Acımadı ki… yapacağım söz. Ve olacak bir gün bu şeriat eminim.
O gün hepimiz, yeni araçlarımıza binerken şöyle düşüneceğiz sanıyorum. Para bir araçtı. Ve bu araç ciddi atılımlar yapmamızı sağlayan bir motivasyon kamçısı oldu eskiden. Görevini tamamladı ve emekli olma zamanı geldi. Çünkü artık zaman değişti. Zaten robotik devrimin gelişi Levh-i Mahfuz’dan belli değil miydi? Tüm canlılığı birleştirecek yeni aracımızın adı ne güzel. SEVGİ. 4 deği 5 harfli. Selam hepimize, sevgi ile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder