KESİN CENNETLİKSİN AMA ÖNCE ARKANDA OLANI BIRAK
   Canlı olmakla yaşamak aynı değildir. Canlı olmak yaşamayı hayal etmektir. Hayal kurduğunun farkına varmak ise canlı olanla buluşup uykunda gülümsemek gibidir. Bu yüzden insan yaşamayı öğrenmez. Sadece onun içine doğar. İnsanın öğrendiği; KİM olduğu sorusundan başkası değildir. Ve bu öğreniş İnSAn için; kim olduğunu anlayıp kendine Selam verebildiği güne kadar devam eder.
Selam işitilen o gün; şüphenin bittiği, işin kemale erdiği ve bir hayalin gerçek olduğu gündür. Cennete uzanan yolun açılıp aydınlandığı gündür. Din günüdür.
   Tartışmaların bittiği; kavuşma, buluşma günüdür. Kendini bulanların eşlerine kavuşup üst bir hayale sıçradıkları o gün; kendini yeterince tanıyamayanların şaşkınlıkla başlarına ağrılar girdiği pişmanlık günüdür. Çünkü o gün, kesinlikle cennete gireceğini anladığın fakat bunun için kimseden yardım da alamadığın gündür. Kendinle hesaplaşmaya ve kendi elinle yazdıklarına bakıp ardında kalan gölgelerden zorlanarak arınmaya başladığın gündür o.
   O gün gelmeden, Levh-i Mahfuz’dan Adem’in öğrendiği isimlerin ne olduğuna bir bakın derim kardeşlerim. Hepimize Selam ve sevgiyle,